Opp opp opp til tidlig frokost som alltid. Kl stod på kl 6, og ettersom me har ankomme New Mexico så har me då skrudd klokka ein time fram (altså 7 tima forskjell frå Norge) = ein time mindre søvn. Meir trøtt i trynet enn vanleg tusla med ned til frokosten, mat må me ha før me legg ut på nye eventyr for dagen. Der var det lukten av nysteikte egg og bacon som venta oss. Turens beste frokost til no! Etter mat og ein kopp kaffi eller tre, kom me oss ut til syklane og kom oss avgårde. Eg (Sandra) er no blitt fast rypa hos pappajan, ettersom systo kjører ein heritage softtail med særs dårlig passasjerplass der eg sitte minst eit hove høgare enn systo og dermed får all vinden i trynet. Ikkje rart eg såg ut som ein puddel i motvind dei fyrste dagane. Mens pappajan kjører ein electra glide med ein heil sofa til passasjerplass. Valget var ikkje særlig vanskelig.
Med litt tut og kjør var me avgårde på veien, og etter halvannen time hadde me komme 1/3 av dagens etappe.
Stoppet denne dagen var i ein landsby der det budde indianarar, som budde og levde slik dei alltid hadde gjort, uten innlagt vatn og strøm. Her skulle me opp og få omvisning. Etter masse betaling og styr og fotopass (Her skulle dei melke turistane for alt dei var verdt, ikkje fekk me lov å ta bilder uten fotopass nei!) kom me oss ut til bussen som skulle ta oss med opp. I landsbyen venta det oss ein guide, som på indianerstammespråket hans hette Liten Sol Stort Gresskar. (mor hans var fra gresskar stamma og faren fra sol stamma) som skulle vise oss rundt. Mannen snakka masse og monotomt, som gjorde det vanskelig for mange av oss å følge med, spesielt dei som ikkje var heilt stødige i engelsk, og det blei ikkje lettare med hans gebrokne versjon av språket heller. Men han visa oss rundt i landsbyen, og tok oss med på gravplassen (der me ikkje hadde lov å ta bilde) og i kyrkja (der me heller ikkje hadde lov å ta bilde) Men guiden hadde mykje å fortelle om stammefamiliane sine, og deira tradisjonar, og for dei som klarte å følge med var det mykje fin informasjon å hente.
Turen vara i ca 40 minutt, nokon tok bussen ned igjen, andre gjekk ned.
Når eg va komt ned kom eg på at eg ikkje hadde tatt nokon bilde. So much for fotopasset ja.
Nede ved syklane igjen blei eg og pappajan utnevnt til kamerateam. Eg fekk eit kamera i neven, og pappajan skulle kjøre opp dei andre så alle fekk litt one on one filmetid på veien. Morro! blei litt homping og diverse, men det er ikkje alltid like lett å holde ting stødig på ein motorsykkel på ein dårlig vei!
Når me var ferdig med filminga skulle me kjøre vidare for å ta lunsj. Etter ein 5-10 min kjøring oppdagar me at me manglar ein sykkel og nokon bilar. Etter litt får me greie på at ein av syklistane (tannlegen) har mista nøklane til sykkelen, og uten den vil ikkje sykkelen starte! Litt om og men og styr reiser guidane for å ordne opp, og me blir sittande i veikanten å sparke i grusen i ein halv time i solsteika. VARMT!
Endelig kjem dei tilbake og me kjører avgårde til lunsjen. No er det 7 timar sidan frokost, og mange av oss begynner å kjenne på sulten. Då hjelp det at guiden Helge fortell oss at me no skal ete turens beste buffet! Me kjem inn, går gjennom eit kasino og kjem bak der og eit hav av all slags mulig mat møter oss. Til og med Vegetarianaren Kristine svømmer i allslags deilig mat ho kan ete. Definitivt turens beste buffet ja! :)
Etterpå bærer turen til hotellet i Albuquerque der me er for ein gongs skyld er tidlig framme! I 4 tida hiv me oss av syklane og spring bort til hengaren der me finn kvar vår øl for å kjøle oss ned. Neste på planen er å få av seg dei svette og støvete fillene og komme seg i badeklena og ut i bassenget! Herlig!
I morgon går turen til Madrid, Santa Fe og ein ranch. stay put!
